Raport Aid Watch - pomoc UE w 2008 roku
W opublikowanym 14 maja br. raporcie pt. „Zmniejszyć ciężar: w czasie kryzysu pomoc Unii Europejskiej jest ważna jak nigdy dotąd”, europejskie organizacje pozarządowe alarmują, że - pomimo obietnic złożonych przez państwa Unii Europejskiej, w tym Polskę - pomoc dla krajów rozwijających się jest nadal niewystarczająca. Oznacza to, że 100 milionów mieszkańców krajów rozwijających się może popaść w roku 2009 w ubóstwo z powodu kryzysu finansowegoUnia Europejska - szczególnie w dobie kryzysu - musi zmobilizować się i wspierać w sposób przewidywalny, odpowiedzialny i partnerski ludzi w krajach rozwijających się. Sytuacja jest na tyle poważna, że ten problem musi być przez polityków traktowany priorytetowo. Polska również może włączyć się do światowej walki z ubóstwem, ale tylko wtedy, jeśli będzie wiarygodnym partnerem we współpracy na rzecz rozwoju - mówi Aleksandra Antonowicz, współautorka części raportu dotyczącej Polski.
Wydawcą opublikowanego dziś raportu jest CONCORD, międzynarodowa federacja reprezentująca ponad 1600 europejskich organizacji pozarządowych, które w swoich działaniach wspierają społeczeństwa krajów rozwijających się. W przygotowaniu publikacji wzięły udział również polskie NGOs skupione w Grupie Zagranica, koalicji 49 organizacji pozarządowych zaangażowanych w międzynarodowe działania na rzecz rozwoju, a także Instytut Globalnej Odpowiedzialności (IGO). Raport podsumowuje wsparcie dla krajów rozwijających udzielone w 2008 roku przez Komisję Europejską i państwa członkowskie Unii Europejskiej, w tym także przez Polskę.
Pomoc udzielana przez Komisję Europejską i państwa członkowskie w ubiegłym roku wynosiła 59% całej światowej pomocy. To jednak wciąż mniej, niż wynika ze złożonych obietnic. Ponadto wiele krajów zawyża dane, uwzględniając w statystykach redukcję zadłużenia czy kredyty eksportowe - a te pieniądze nigdy nie docierają do krajów najuboższych - mówi Jasmine Burnley z biura CONCORD w Brukseli.
Autorzy raportu przewidują, że jeśli obecny trend się utrzyma, większość krajów Unii Europejskiej nie będzie w stanie spełnić podjętych zobowiązań. Zgodnie z międzynarodowymi deklaracjami, których sygnatariuszem jest także Polska, do 2010 roku kraje „starej piętnastki” powinny przeznaczać na pomoc rozwojową 0,51% procent swojego dochodu narodowego brutto, a nowi członkowie UE - 0,17% DNB.
W 2008 roku polska pomoc dla krajów rozwijających się - w przeciwieństwie do tendencji z poprzednich lat - zmniejszyła się i wynosiła jedynie 0,08% produktu krajowego brutto, zamiast prognozowanych 0,12% PKB. W 2010 r., zgodnie z podjętymi zobowiązaniami, nasz kraj powinien przeznaczać na pomoc rozwojową 0,17% PKB - czyli ponad dwa razy więcej niż obecnie. Oczekiwany wzrost będzie bardzo trudno osiągnąć, zważywszy na fakt, że wydatki na pomoc planowane są w cyklu jednorocznym. Powoduje to nieprzewidywalność działań Polski w zakresie pomocy rozwojowej i ogranicza wiarygodność naszego kraju na forum międzynarodowym. Brakuje uregulowań prawnych w zakresie współpracy rozwojowej. Raport apeluje o poparcie ze strony rządu i parlamentu dla dyskutowanej od kilku lat ustawy o współpracy rozwojowej, która umożliwiłaby wieloletnie planowanie, co sprawi, że polska pomoc będzie mogła stać się realnym narzędziem we wspieraniu biedniejszych partnerów.
Podczas gdy ludzie w krajach rozwijających się walczą ze skutkami kryzysu finansowego, jest szczególnie ważne, aby polska pomoc docierała tam, gdzie potrzeby są największe, i aby nie była hamowana budżetowaniem rocznym. Doświadczenie innych krajów pokazuje, że środki na pomoc są najskuteczniej wydawane wtedy, gdy o ich przeznaczeniu decydują sami odbiorcy, a ich wpływ na rozwój jest systematycznie kontrolowany i oceniany - mówi Marcin Wojtalik z Instytutu Globalnej Odpowiedzialności.
Dlatego Polska powinna wywiązać się nie tylko z obietnicy przekazywania 0,17% PKB na pomoc w 2010 r., lecz także zwiększyć skuteczność pomocy i to od zaraz - aby spełniać międzynarodowe standardy ustalone w takich dokumentach, jak m. in. Paryska deklaracji na temat efektywności pomocy z 2005 r. i Program Działań z Akry przyjęty w 2008 r.
Bliższe informacje o współpracy rozwojowej, polskiej pomocy zagranicznej i raporcie CONCORD:
- Aleksandra Antonowicz (Polska Zielona Sieć): tel. +48 91 8803872, +48 601325242, email: [email protected]
- Marta Pejda (Grupa Zagranica): +48 22 5360216, +48 608506893, email: [email protected]
- Katarzyna Staszewska, Marcin Wojtalik (Instytut Globalnej Odpowiedzialności): tel. +48 22 3895089, email: [email protected]
Polskie organizacje pozarządowe wzywają Rząd RP, aby:
- wprowadził ustawę o pomocy rozwojowej, opierającą się na zasadach własności, wiarygodności i przejrzystości, zapewniającą wieloletni system finansowania projektów pomocowych;
- opracował całościową strategię współpracy rozwojowej, akcentując kwestię równouprawnienia płci jako jednego ze wskaźników jakości pomocy;
- udostępniał wszelkie informacje na temat przebiegu polskich działań pomocowych obywatelom polskim, jak również obywatelom krajów-biorców;
- konsultował podział i przeznaczenie środków pomocowych z polskimi organizacjami pozarządowymi oraz ich partnerami z krajów-biorców;
- wypracował krajowe strategie działania dla krajów priorytetowych polskiej pomocy rozwojowej, w konsultacji z rządowymi oraz pozarządowymi podmiotami w tych krajach;
- promował wiarygodność i odpowiedzialność poprzez stworzenie niezależnego systemu ewaluacji udzielanej pomocy.
- wprowadził ustawę o pomocy rozwojowej, opierającą się na zasadach własności, wiarygodności i przejrzystości, zapewniającą wieloletni system finansowania projektów pomocowych;
- opracował całościową strategię współpracy rozwojowej, akcentując kwestię równouprawnienia płci jako jednego ze wskaźników jakości pomocy;
- udostępniał wszelkie informacje na temat przebiegu polskich działań pomocowych obywatelom polskim, jak również obywatelom krajów-biorców;
- konsultował podział i przeznaczenie środków pomocowych z polskimi organizacjami pozarządowymi oraz ich partnerami z krajów-biorców;
- wypracował krajowe strategie działania dla krajów priorytetowych polskiej pomocy rozwojowej, w konsultacji z rządowymi oraz pozarządowymi podmiotami w tych krajach;
- promował wiarygodność i odpowiedzialność poprzez stworzenie niezależnego systemu ewaluacji udzielanej pomocy.
Powrót
Polecamy:
